We zijn daarna de koffers in gaan pakken. Caro en Olaf waren inmiddels ook wakker. Dat inpakken van de koffers was nog een heel karwei. Dan was koffer 1 zwaarder dan 23 kg, hevelden we spullen over naar koffer 2 en dan was die weer te zwaar. Zo zijn we een tijd aan het puzzelen geweest met 3 koffers, maar uiteindelijk hadden we ze alle 3 nét onder de 23 kg!
Om half 11 waren we klaar en zijn we naar beneden gegaan om uit te checken. Beneden hebben we nog even met de manager van het hotel staan praten terwijl we stonden te wachten op onze Uber-chauffeur.
Deze was er snel. We hadden een Uber XL besteld, dat was wel nodig met al onze bagage. De rit naar O'Hare airport duurde een klein uurtje, maar Jerry, onze chauffeur hield wel van een babbeltje. Hij kwam oorspronkelijk uit Ghana maar was als kind naar Chicago verhuisd. Hij vroeg wat wij van Amerika vonden en we hebben zitten praten over de verschillen tussen Amerika en Europa.
We waren om kwart voor 12 al op het vliegveld, terwijl onze vlucht pas om kwart voor 4 ging. Maar we konden gewoon al inchecken. We zagen dat ze best moeilijk deden bij de mensen voor ons en we waren daarom een beetje huiverig voor onze koffers. Maar we hebben het echt prima gedaan, 2 koffers precies 23 kg en de 3e was 22,6.
Bij de security stond helemaal geen rij. Ik werd apart genomen omdat ik mijn arm niet omhoog kan doen.en moest daarom gefouilleerd worden. Was trouwens een hele leuke dame. Ze vroeg wat ik had en hoe je daar dan aan kwam. Toen ik haar vertelde dat het veel voorkomt bij vrouwen van middelbare leeftijd en dat sommige artsen denken dat het met de menopauze te maken heeft kreeg ze zowat een appelflauwte! "I'm not too far away from that!" zei ze.
We hebben na de security even op het vliegveld rondgekeken en zijn toen bij het foodcourt gaan zitten. De mannen hebben Orange Chicken besteld, maar dat krijg ik niet naar binnen als ontbijt! Caro en ik zijn voor een bagel gegaan. Ook hebben Caro en ik bij de Subway een broodje voor in het vliegtuig gehaald. Kunnen we dat eten ipv het vliegtuig eten.
Om 15.00 uur begon het boarden. Ze begonnen met de achterste rijen. Wij hadden rij 20 en 21 dus moesten eventjes wachten.
Dit vliegtuig is 2-4-2. We hebben dus geen 3e persoon naast ons op de rij, fijn!
Wat niet zo fijn was, was het gezin met 2 kleine kinderen schuin voor ons die de hele vlucht hebben gegild, gekrijsd en gejankt. We hebben wel een poging gedaan om te slapen maar dat is daardoor niet echt gelukt.
Met een kwartier vertraging stonden we aan de grond in Dublin, om 5.30 's morgens, we hebben de nacht zo goed als overgeslagen want in Chicago was het 23.30 uur.
Over 3 kwartier vertekt de vlucht naar Amsterdam al! In half uur tijd zijn we het hele vliegveld over gerend. Op de borden zagen we al 'Final call' staan. Bij de gate aangekomen moesten we met een bus naar een ander gebouw toe. Die bus was ook voor andere vluchten die later van dezelfde gate zouden vertrekken. Die mensen hadden totaal geen haast! Pfff, opschieten mensen! Met zweet op ons voorhoofd kwamen we uiteindelijk bij het vliegtuig aan.
Het regende trouwens in Dublin. Net zoals 3 weken geleden tijdens de heenreis. Zal het er ooit droog zijn?
Om 10 voor 9 landde het vliegtuig op Schiphol. Op de polderbaan helaas, dat betekende nog 20 minuten taxiën. Eenmaal uit het vliegtuig heeft Olaf gelijk oma geappt om te laten weten dat we weer veilig in Nederland waren aangekomen.
Gauw op weg naar de bagagebanden. Eerst moesten we nog door de douane. We kozen de selfscan optie. Deze mag je gebruiken als je 14 jaar of ouder bent. Ik zag de mevrouw al naar ons kijken maar we liepen gewoon door. Kwam ze achter ons aan en vroeg ze aan Caro of ze wel 14 jaar was! "Eh ja", zei Caro, "ik ben 18"!. "Ja, je ziet het zo slecht tegenwoordig" was de reactie van die mevrouw. Olaf (15) lag helemaal in een stuip natuurlijk!
De bagageband begon al snel te draaien. In eerste instantie koffers van een vlucht uit München, maar al snel zagen we mensen uit ons vliegtuig koffers van de band pakken. Mooi! Maar na een paar minuten stopte de band weer en zagen we op het scherm bij de vlucht uit Dublin 'delayed' staan. Pfff, schiet op met die koffers! We zijn moe en willen naar huis!
Even later ging de band weer draaien, maar dat bleken koffers van een vlucht uit Zürich te zijn. Na een half uur wachten veranderde het 'delayed' ineens in 'klaar, alle koffers zijn op de band'. Eh, waar dan? Shit, we hebben gewoon geen enkele koffer! Dus ik gauw naar Aviapartners om een vermiste bagage claim in te vullen. We waren niet de enigen achter mij stonden een aantal mensen die ik herkende van de Chicago-vlucht. Maar er stond ook een mevrouw die in Dublin haar reis was begonnen, dus het kwam niet alleen door onze korte overstap.
De meneer die mij uiteindelijk hielp zag dat de koffers nog in Dublin stonden. Hopelijk gaan ze later vandaag nog mee op een vlucht, maar dat konden ze niet garanderen. Na het invullen van wat papieren en het omschrijven van de koffers konden we eindelijk vertrekken.
We liepen naar de bus voor P3. Hij vertrok gelijk toen we instapten. Bij P3 hadden we de auto al snel gevonden. Handbagage achterin en gauw rijden. Met een half uurtje waren we thuis. Dobby kwam ons al bij de voordeur begroeten. Ze was héél blij om ons te zien en bleef maar kroelen.
Maurice is op de camping gaan kijken of hij Dribbel zag en kwam even later met blije kat nummer 2 binnen.
Caro en Olaf waren inmiddels hun bed ingedoken en ook Maurice en ik zijn op de bank in slaap gevallen. Rond 15.00 uur werd ik wakker, even daarna werd Maurice ook wakker en hij is de tuin een beetje gaan snoeien.
Ik heb rond 16.00 uur Caro en Olaf wakker gemaakt en ben daarna even naar Helma gelopen om te laten weten dat we weer thuis zijn en te vragen hoe het met de katten is gegaan.
Rond 17.00 uur zijn we naar (o)ma gereden. Lekker gekletst over onze vakantie en wat er thuis is gebeurd tijdens onze afwezigheid. En natuurlijk heerlijk oma's gehaktballen op met sla en gebakken aardappeltjes!
We hebben B&B vol liefde gekeken (tijdens de vakantie geen afleveringen kunnen zien, maar wel alle ontwikkelingen bijgehouden op social media) en zijn toen naar huis gegaan.
Het is nu half 11 en we liggen op bed, maar ik voel nog geen slaap. Zo dan nog maar even wat lezen en hopen op een beetje normale nachtrust.
Nog geen nieuws over de koffers trouwens!