Verjaardag in Cedar Point.

8 augustus vandaag, Maurice zijn verjaardag. En dat gaan we vieren in Cedar Point, een pretpark met héél veel achtbanen!

Na een snel ontbijt onze spullen die we mee wilden nemen gepakt en de auto in. Het was 15 minuten rijden naar het park. We waren er om half 10, een half uur voor opening. 

Ik had thuis al tickets gekocht dus we konden meteen doorlopen naar de rij voor de ingang. Iets voor 10 uur konden we al naar binnen.

We liepen meteen een stuk het park in en kozen een achtbaan uit om in de rij te gaan staan, hij was nog niet geopend. Maurice en Caro gingen alvast in de rij staan, Olaf en ik gingen een locker regelwaar we onze spullen in op konden bergen, die mag je niet meenemen de wachtrij in. We betaalden 12 dollar voor een hele dag kluishuur. We moesten een code aanmaken waarmee we op iedere locker-locatie een kluisje konden gebruiken. 

Toen de baan, Valravn genaamd, openging waren we bijna meteen aan de beurt. Je zit met 8 personen naast elkaar. Het is een zogenaamde divecoaster, wat betekent dat je recht naar beneden valt. Net zoals de Baron in de Efteling, alleen is deze veel hoger. We zaten op de eerste rij wat het in mijn ogen net even wat enger maakt. Voordat je de val gaat maken blijft het karretje namelijk stilhangen, je kijkt dan dus recht naar beneden. Vervolgens val je met 120 km/uur 68 meter naar beneden. Vervolgens maak je een aantal loopings en nog wat drops. Wij vonden het in ieder geval een hele gave baan.

Op deze foto zie je goed hoe het karretje recht naar beneden gaat.

Vervolgens gingen we in de Blue streak, die naast Valravn ligt. Dit is een houten achtbaan en het is de oudste achtbaan van Cedar Point. Er was geen wachttijd, we konden zo doorlopen. Hij ging erg hard en was erg hobbelig. Ik heb enorm zitten lachen om Caro die voor mij zat en die ik bij iedere hobbel omhoog zag komen uit haar zitje.

Hup, gauw door naar de volgende baan, de Raptor. Dit is een zogenaamde inverted rollercoaster, wat betekent dat je onder de baan hangt. Hier was de wachttijd 45 minuten. Tja, dat hoort er helaas bij, bij een pretpark. Langzaam schuifelden we voort totdat we eindelijk plaats konden nemen in de achtbaan. Ook dit ging weer keihard met een aantal loopings en kurkentrekkers. We vonden deze wel minder dan Valravn.

We hebben de spullen uit de kluis gehaald en zijn gaan lopen, op zoek naar een volgende achtbaan. Dat werd de Iron Dragon. Deze zag er niet heel heftig uit dus we hielden onze spullen bij ons. Dit type noemen ze een suspended rollercoaster, je zit in een soort schuitjes die onder de baan hangen. We vonden hem niet heel spectaculair en soms een beetje pijnlijk door de abrupte schommelende bewegingen.

 

Volgende baan maar weer, Millennium Force. Dit is een giga coaster en is de hoogste achtbaan in Cedar Point, je maakt namelijk een val van 91 meter. De wachttijd was een uur. Gauw de spullen in een kluis en de rij in. Het was vanochtend volledig bewolkt, maar wachtend in de rij voelden we dat de zon door de wolken heen begon te branden. En helaas sta je bijna nergens in de schaduw. Ook al hadden we ons 's ochtends ingesmeerd, ik voelde dat ik wel weer wat zonnebrand kon gebruiken. Maar daarmee moest ik wachten tot na de achtbaan. 

Wat een gave baan was dit zeg! En dat uitzicht! Cedar Point ligt op een schiereiland en je kijkt dus uit over het water van Lake Erie.

Na deze heftige baan moest ik echt even bijkomen hoor! Het was inmiddels ook al bijna 2 uur en we kregen trek. We hebben de spullen uit de kluis gehaald, ons goed ingesmeerd en zijn toen naar de Panda Express gelopen. Maurice en Caro gingen in de rij staan terwijl Olaf en ik in de gaten hielden of er een tafeltje vrij kwam. Die had Olaf gelukkig snel gespot dus wij zijn lekker onder de parasol gaan zitten wachten op Caro en Maurice en het eten. We hebben met zijn 4en 2 porties Orange Chicken met fried rice en mie gegeten. Het was heerlijk en meer dan genoeg voor ons 4en!

Na het eten besloten we gewoon weer door te gaan met de achtbanen. De keus viel op Rougarou, een floorless rollercoaster. Je voeten staan dus niet op de vloer maar kun je bewegen tijdens de rit. Was weer een leuke rit.

Ik had intussen gegoogled wat de populairste baan was in dit park en dat is de Steal Vengeance. Daar gingen we dus naar op zoek. We waren helaas de verkeerde kant op gelopen en liepen hierdoor enorm om. 

We zagen in de app bij de wachttijden de Steel Vengeance niet meer staan. O jee, zal hij het niet meer doen? Nou ja, dan eerst maar wat andere banen.

We gingen naar Gemini. Dit is een houten achtbaan en een zogenaamde racer. Er rijden dus 2 karretjes tegelijkertijd in een soort race. Jemig, wat een bumpy ride was dit zeg!! Maar ons rode karretje had wel gewonnen!

Ietsjes terug zat Magnum XL-200, bij opening was dit de eerste hypercoaster van de wereld, een achtbaan hoger dan 60 meter. De wachtrij gaf 45 minuten aan, maar voor ons gevoel heeft het veel langer geduurd. De mensen in de Fastlane werden allemaal meteen doorgelaten, waardoor het bij ons veel langer duurde. Bij andere achtbanen werd dit een stuk beter gedoseerd. En dan denk je misschien, waarom hebben jullie geen fastlane kaartjes gekocht? Nou, dat kost 100 dollar per persoon, dat vinden wij toch echt teveel geld! Het toegangskaartje zelf kostte 50 dollar pp.

Dit was wel echt een hele gave baan! Met 2 hoge drops en een geweldig uitzicht op het strand. Deze achtbaan gaan dwars door het waterpark heen en gaat direct langs het strand van Lake Erie.

We besloten toch om richting de Steal Vengeance te lopen, ook al zagen we hem niet in de app. Dichterbij gekomen zagen we dat hij het gewoon deed. Er stond dat de wachttijd 90 minuten was. Fff, anderhalf uur wachten! Maar ja, dit is wel de nummer 1 attractie in dit park!

We hebben wat te drinken gehaald, spullen in de kluis gedaan en zijn de rij in gegaan. Maar het ging best snel! Ik denk dat we maximaal 30 minuten hebben gewacht. 

Dit is een gigantische houten achtbaan met een stalen track, een zogenaamde hybrid coaster en deze is de langste ter wereld.

Je rijdt het station uit en maakt een scherpe bocht en dan ga je meteen omhoog. Er leek geen einde aan te komen. En het uitzicht was echt zo mooi! En dan ga je ineens met een noodvaart zo'n 60 meter recht naar beneden. Hij gaat echt heel hard en maakt een paar 'zero gravity' inversies waarbij je een draai van 360 graden maakt en je dus even op zijn kop hangt. Hij duurt ook meer dan 2,5 minuut, best lang voor een achtbaan.

Dit was denk ik wel de gaafste baan tot nu toe.

Naast de Steel Vengeance staat Maverick, de nummer 2 baan. Dus die dan ook maar meteen doen. Hier hebben we denk ik wel een uur in de rij gestaan, maar het was het waard! Bij deze achtbaan word je niet langszaam omhoog getakeld maar je wordt gelanceerd. Hij maakte veel draaien en inversies. Je komt halverwege uit in een donkere tunnel, je hoort een bulderend geluid en je wordt weer met grote snelheid gelanceerd. Wow, wat een baan! Hij deed ons een beetje denken aan de Velocicoaster in Universal. En vaste lezers weten misschien nog wel hoe eng ik die vond!

Ik kwam in ieder geval met knikkende knietjes uit Maverick!

Inmiddels was het al 20.30 uur geweest en we waren er eigenlijk wel klaar mee. Onze voeten en benen waren echt op!

Maar we wilden nog wel iets eten. Al de hele dag wilden Caro en ik Funnel cake eten. Rond lunchtijd hadden we al voor een tentje gestaan, maar die ging pas om 15.00 uur open. We zijn nu weer er naartoe gelopen, bleek dat het alweer dicht was!

Dan maar doorlopen en kijken wat we verder tegenkomen. Caro zocht in de app waar ze nog meer Funnel cake verkochten en dat bleek bij French Quarter Confections, vlakbij de uitgang.

Onderweg nog gestopt in een winkeltje om magneten te kopen en daarna dan eindelijk een portie funnel cake gekocht. Deze hebben we heerlijk buiten op zitten eten terwijl we keken naar alle lichtjes in het park want het was inmiddels helemaal donker geworden.

Op onze laatste kracht hebben we de auto opgezocht en zijn we naar het hotel gereden. Pfff, wat waren we moe! Maar wat een gaaf park is Cedar Point! 

Op onderstaande foto zie je trouwens de Thrill 2 achtbaan. Dit is de allernieuwste achtbaan maar hij is al een tijd gesloten. Waarom weet ik niet, maar ik vond het niet zo erg!