Flight 93 Memorial

Vannacht heb ik een stuk beter geslapen. Of het aan de paracetamol met 'sleep-aid' lag, aan mijn nieuwe kussen of gewoon het feit dat ik enorm moe was: geen idee! Maar het was wel fijn!

Na het ontbijt, dit keer met eigen creamcheese, hebben we alles ingepakt en weer ingeladen in de auto, uitgecheckt en we konden op pad.

Eerste stop was Knead-Bread, een bakker in Old Town Winchester waar we brood wilden kopen voor de lunch onderweg. Hier hebben we een versgebakken baguette en een ciabatta gekocht á 6 dollar per stuk!!! 

Vervolgens de navigatie ingesteld op het Flight 93 memorial. Ik heb standaard tolwegen uitstaan, maar blijkbaar stond snelwegen ook uit. Dus we reden een scenic byway, bochtige wegen met veel heuvels. Een supermooie route, maar voor Olaf niet fijn. Die heeft dan ook gebruik gemaakt van de plastic zakjes die we voor hem hadden meegenomen (ik denk dat ik verder niets hoef uit te leggen hè!).

We gingen van Virginia via West-Virginia en Maryland naar Pennsylvania vandaag. Van nummer 2 en 3 hebben we nog geen 'Been There' beker van de Starbucks. In West-Virginia geen Starbucks gezien. En de Starbucks in Lavale, Maryland verkocht ze niet, jammer!!

Na ons bezoek aan de Starbucks gingen we, voorzien van koffie (Maurice en ik), vanille frapuccino zonder koffie (Olaf) en een iced peach green tea (Caro) weer op pad, dit keer had ik 'geen snelwegen' uitgezet. Maar alsnog ging het grootste deel over binnendoorweggetjes. Niet gek natuurlijk, want het vliegtuig is in een veld in the Middleton of nowhere neergestort.

Aangekomen bij Flight 93 memorial hebben we de auto geparkeerd bij het visitor center. Via een pad, wat de vliegroute volgt van flight 93, loop je naar een uitkijkpunt. Vanuit de hoogte zie je in de verte de crashsite. De plek wordt gemarkeerd door een grote kei.

Hier is ook het visitorcenter waar je een verslag ziet van wat er die dag allemaal gebeurd is, wat er aan boord van het vliegtuig is gebeurd en wat de nasleep was. Je ziet foto's van de crashsite, je kunt voicemailberichten luisteren die de mensen aan boord hebben achtergelaten voor hun geliefden thuis en je ziet resten van het vliegtuig en wat persoonlijke dingen die ze op de crashsite hebben gevonden. Het vliegtuig is op die bewuste 11 september met ruim een half uur vertraging vertrokken. Het was de bedoeling dat het tegelijk zou vertrekken met de andere 3 vliegtuigen. Door deze vertraging konden de mensen aan boord ingelicht worden over wat er was gebeurd met het WTC. Toen ze doorhadden dat zij ook gekaapt waren zijn crew en passagiers in opstand gekomen. Waarschijnlijk hebben ze de kapers aangevallen en die hebben toen het vliegtuig hier in het veld laten crashen ipv op het Washington Capitol of het Witte huis.

Het was allemaal erg indrukwekkend om te zien.

Inmiddels was het lunchtijd. Bij de parkeerplaats stonden picknick-tafels. We hebben de koelbox, tafelkleed en de broden gepakt en zijn gaan lunchen. Het brood was echt heerlijk! 

Na de lunch zijn we via de Western Overlook Trail naar beneden gelopen, waar de Wall of Remembrance staat, een witte muur met daarop de namen van de slachtoffers. Ook heb je vanaf daar een goed zicht op de crashsite. We hebben hier een tijdje staan luisteren naar een ranger die vertelde over hoe het vliegtuig gecrasht is, dat de brokstukken over een groot gebied verspreid waren en dat er maar weinig is teruggevonden van de lichamen.

Vervolgens moesten we de trail weer teruglopen, alleen nu liep het pad omhoog, dat was even pittig want het was inmiddels best warm geworden.

In de auto lekker de airco aan en de navigatie ingesteld op ons hotel in State College. Het eerste stuk was een bergweg met veel bochten en steile afdalingen en een auto voor ons die het héél eng vond en bijna constant aan het remmen was! 

Maar na een tijd gingen we Interstate 99 op die we konden rijden tot aan State College.

Tegen 16.00 uur waren we bij het Super 8 motel, dit ziet er prima uit. Alle spullen de auto uit en op naar de kamer. Helaas geen queen bedden vannacht, maar twin. Dat wordt best knus! Het is gelukkig maar 1 nachtje.

We hebben even lekker gerelaxed op de kamer en ik heb alvast een groot stuk van het blog geschreven.

Voordat we gingen eten zijn we eerst naar University Park gereden en hebben een rondje gelopen over Penn State. Caro vond het helemaal geweldig.

We zijn gaan eten bij Applebee's. Ik heb het bij wat kip gehouden, ik stond vanmorgen op met keelpijn en inmiddels voel ik me aardig beroerd. Laten we hopen dat ik me morgen beter voel.