Via de Amish naar Sandusky, Ohio

Vandaag weer een lange reisdag voor de boeg. Dus bijtijds uit bed, ontbijten, koffers inpakken en op pad. Het weer is compleet anders dan gisteren. Een strakblauwe lucht, geen wolkje te zien.

We rijden niet rechtstreeks naar ons hotel voor de komende 3 nachten maar maken een omweg via het Amish gebied in Indiana. De navigatie (die het gelukkig weer doet) wordt ingesteld op Shipshewana, 84 mijl/een kleine 1,5 uur rijden.

Onderweg nog bij een aantal Starbucks-filialen gestopt, maar helaas geen beker van Michigan gevonden. Jammer!

Net voor Shipshewana verlieten we Michigan en reden we Indiana in.

Al snel zagen we de buggy's van de Amish rijden. Je ziet aan het wasgoed dat wappert aan de waslijn en de paarden bij de huizen dat het een huis van de Amish is. En er staan natuurlijk ook geen auto's bij de huizen.

Doel van vandaag was de Shipshewana Flea Market. Ik had op internet gelezen dat dat erg leuk zou zijn. Het was er enorm druk. Er was een gigantisch parkeerterrein dat al helemaal vol stond. Maar gelukkig konden we nog een plekje vinden voor onze auto. 

Het was een combinatie van rommelmarkt en braderie. We hebben best wat leuke dingen gezien, maar allemaal spullen die niet in de koffer passen. Er waren ook heel veel Amish/ Mennonieten op de markt. Blijft bijzonder om te zien met hun aparte kleding en kapsels. Er was ook een parkeerplaats voor hun rijtuigen.

We stonden op een gegeven moment bij een kraam waar ze allemaal kruidenmixen verkochten om dips te maken. Wij stonden in het Nederlands met elkaar te praten en de Amish verkoopster vroeg waar wij vandaan kwamen. Ze begreep niet helemaal wat we zeiden maar ze vond het bekend klinken. Nu spreken de amish een vorm van de Duitse taal dus we konden wel begrijpen dat ze het bekend vond klinken. We hebben een tijdje met haar staan praten en hebben 3 smaken kruiden bij haar gekocht.

Verder hebben we eigenlijk alleen te eten en drinken gekocht (o ja, en Olaf een zonnebril). Caro en ik hebben een pretzel gedeeld, die zijn echt nergens zo lekker als bij de Amish! Olaf heeft pierogi gegeten, een Poolse lekkernij. Een soort dumpling gevuld met (in zijn geval) vlees en met feta/spinazie.

We hadden voor het drinken een grote beker lemonade shake-up gekocht. Suiker, citroensap en water en dat heel goed geschud. Lekker, maar wel erg zoet. Had wel wat minder suiker in gemogen.

Nadat we nog een rondje hadden gelopen over de Flea Market zijn we ook nog even in Yoder's Dutch Country store/the red barn shoppes wezen kijken. Hebben hier alleen wat snoep gekocht. Caro heeft freeze dried Skittles gekocht, dat zijn Skittles die ze in stikstof hebben bevroren. Je krijgt dan hele krokante skittles. En Maurice en ik hebben een stukje handgemaakte salted caramel fudge gedeeld, erg lekker!!

Hierna zijn we naar de auto gelopen, we moesten tenslotte nog een goede 3 uur rijden naar ons volgende hotel. De navigatie werd aangezet en we gingen op weg. We hebben 'tolwegen vermijden' aangezet, wat betekende dat we een flink stuk over state route 20 reden, een weg die voornamelijk door landelijk gebied gaat met af en toe een klein dorpje. Deze wegen zijn interessanter dan de snelwegen, maar na een tijd werd dit toch ook wel eentonig. We gingen ondertussen weer een nieuwe staat binnen, namelijk Ohio, maar hier stond helaas geen bord.

Uiteindelijk gingen we bij Toledo de interstate op, maar eenmaal voorbij de stad gingen we weer verder op een state route. Was wel een mooie route, langs mooie huizen en wat meren. 

Uiteindelijk waren we dan aangekomen bij ons hotel. Het zit aan een drukke straat met allemaal restaurants en winkels. 

We hoefden dus niet ver te rijden voor het avondeten. We hebben gekozen voor Outback Steakhouse. 

Wat we hier trouwens best opvallend vinden is dat het zo vroeg donker wordt. We kwamen even voor 20.00 uur uit het restaurant en het was al aan het schemeren.

Na een bezoek aan de Walmart was het buiten al bijna donker en het was pas kwart voor 9!

Vanaf hier moesten we nog een klein stukje rijden naar het hotel. Bij een stoplicht stopt er een politieauto naast ons en we zien dat ze haar raampje opendoet. O jee, hebben we iets fout gedaan??? Bleek dat we onze verlichting niet aan hadden. Oeps! Ze had waarschijnlijk het kenteken al gecheckt en gezien dat het een huurauto is, ze zei namelijk alleen dat we even aan het verlichtingknopje moesten draaien.

In de hotelkamer ging ik het blog verder afmaken, Caro ging douchen en Olaf en Maurice zitten filmpjes te kijken op hun telefoon. Als ik het blog klaar heb ga ik ook nog even lezen en dan niet al te laat slapen want morgen wordt een lange dag!