Op weg naar Chicago

We werden wakker van de wekker vanochtend. We hadden namelijk een lange reis voor de boeg. Vandaag gaan we naar Chicago, de laatste bestemming van onze reis.

Het ontbijt was prima in dit hotel. Ik hield het gewoon bij toast met roerei, Caro en Maurice gingen pancakes maken. Olaf nam cereal met melk die hij niet zo lekker vond. Dat kwam waarschijnlijk omdat hij de glutenvrije variant had genomen.

Iets over half 10 hadden we alles in de auto zitten en begonnen we aan de lange reis van Fort Wayne naar Chicago. Kees zei gisteren dat je het op een goede dag in 3 uur zou kunnen rijden, maar dat we eerder op minstens 4 uur moesten rekenen.

Na een goed uur rijden zijn we even gestopt bij de Starbucks voor een kop koffie (ik) en een frapuccino (Maurice en Olaf). Tegen beter weten in ook nog even gekeken voor een beker maar helaas.

Volgende stop hebben we gemaakt bij de Target in Goshen. Gisteren bij Kees en Ruth dronken we rasberry lemonade die Ruth had gemaakt met zakjes poeder. Caro en Olaf vonden dat erg lekker dus we gingen in de Target op zoek naar deze zakjes. En we hebben ze gevonden! 4 pakjes gekocht voor thuis.

Ergens onderweg zagen we dat de tijd een uur terug was gegaan. We zitten in een andere tijdzone en hebben nu 7 uur tijdsverschil met Nederland. En het was maar goed ook dat we een uurtje tijd wonnen, want we moesten de auto om 14.00 uur inleveren en de tijd begon een beetje te dringen.

Een klein uurtje voor Chicago werd Olaf misselijk. Hij had vanochtend te weinig gegeten en dan krijgt hij last van wagenziekte. 

We hebben daarom een stop gemaakt bij de Panera Bread zodat hij iets kon eten. Helaas hadden we te weinig tijd voor de overheerlijke soep, snik.

Naarmate we dichterbij Chicago kwamen werd het verkeer drukker. En ze rijden hier als gekken!

De skyline van Chicago doemde voor ons op, wow!

Rond half 2 waren we bij ons hotel, het Ambassador Chicago JdV by Hyatt. Voor de ingang stonden bellboys die hielpen met alle bagage. Ik ben snel gaan inchecken. Caro kwam vol verbazing binnen en zei "Mam, wat voor een hotel heb jíj geboekt!" Het is namelijk heel luxe!

We kregen een kamer op de 12e verdieping. De sleutels gaf ik aan Caro en Olaf, zij gingen samen met de bellboy naar boven naar de kamer. Maurice en ik gingen gauw de auto weer in, op weg naar Hertz om hem in te leveren.

Shit, vergeten te tanken! Op de navigatie zagen we dat er gelukkig een benzinestation in de buurt zat. Wel de duurste benzine van deze vakantie, namelijk $ 4,16, maar de tank was in ieder geval vol!

Inleveren ging erg gemakkelijk en binnen 5 minuten liepen we alweer buiten. Het was een klein half uurtje lopen naar het hotel. Wow, wat een stad, we keken onze ogen uit!

Opeens hoorden we een enorme herrie, echt bizar hard, en we zagen een straaljager heel laag overkomen. O ja, de Chicago Air and Water Show is vandaag! We hoorden en zagen regelmatig de straaljagers overkomen maar door de hoge gebouwen konden we het niet heel goed zien. We besloten daarom om naar Lake Michigan te lopen. We waren net op tijd voor de grote finale. Wow wat een spektakel!!

Hopelijk hebben Caro en Olaf er ook wat van meegekregen!

Na de show weer doorgelopen richting het hotel. We liepen door een sjieke buurt, we snappen nu waarom ze deze buurt The Gold Coast noemen! Alle grote dure merken kwamen we tegen. En om de hoek was ons hotel, we zitten in een poepiesjieke buurt dus.

Bij het hotel aangekomen bedacht ik me ineens dat de receptioniste had gezegd dat je de kamersleutel moest gebruiken voor de lift. Oeps, die had ik allebei aan Caro meegegeven! En ik wist het kamernummer ook niet meer!

De receptioniste herkende mij gelukkig nog en gaf ons een nieuwe sleutel en het kamernummer. En net op dat moment kwam Caro uit de lift, ze hadden met Find my IPhone Maurice gevolgd.

Op de kamer vroeg ik of ze nog wat hadden meegekregen van de vliegshow. Caro had het deels gezien. Als ze het kamerraam opendeed en half op de brandtrap ging staan dan zag ze het meer én de vliegtuigen. Ze zei dat ze in eerste instantie dacht dat de Russen aanvielen, ze was de vliegshow even vergeten hahaha!

We hebben ons even opgefrist en zijn toen de stad in gegaan. Had ik al gezegd dat Chicago echt een gave stad is? We blijven maar foto's maken!

We zijn naar de Riverwalk gelopen en hebben daar alvast gereserveerd voor de architectural riviercruise voor morgen. En natuurlijk weer veel foto's gemaakt!

We horen de hele tijd sirenes en als zo'n brandweerauto aan je voorbij komt dan moet je echt je oren dichtdoen, wat maken die een herrie.

Vervolgens op zoek gegaan naar een restaurant, ik zag inmiddels scheel van de honger want ik had vanmiddag niets gegeten bij de Panera Bread. 

We zijn bij een pizzeria gaan eten. Olaf heeft zich aan de Deep dish pizza gewaagd, een specialiteit uit Chicago. Het is een pizza die er uitziet als een quiche, met een dikke deegrand. Nou, niet voor herhaling vatbaar zei Olaf, vooral de korst niet. 

Ik had een thincrust pizza die was wel erg lekker. Caro hield het bij garlic bread, wat totaal niet naar knoflook smaakte! Maurice had spaghetti met gehaktballen, die pas werd geserveerd toen Olaf en ik al bijna klaar waren met onze pizza's! We waren inmiddels een beetje melig geworden door het lange wachten en dan gaan Olaf en Maurice dit soort dingen doen:

Caro at een beetje mee van Maurice zijn spaghetti, totdat ze een haar aantrof in de gehaktbal, iew!

Meteen dit laten zien aan de ober, hij nam het mee terug naar de keuken en kwam even later terug om excuses aan te bieden en te laten weten dat we niet hoefden te betalen voor de spaghetti. Netjes.

Na het eten zijn we nog even naar de River walk gelopen omdat we dachten daar goed de zonsondergang te zien, maar dat viel tegen.

We zijn langzaam aan richting hotel gelopen. Omdat we in een andere tijdzone zitten is het hier nóg eerder donker. Om half 9 is het al helemaal donker!

En nu met de beentjes omhoog op bed! Vandaag alweer meer dan 16.000 stappen gemaakt en daar zullen er de komende 2 dagen nog héél veel bij gaan komen!